کد مطلب:141704 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:149
عمرو بن جناده
«عمرو» فرزند «جناده» شهید كربلا است. [1] او در حالی كه عمری بیش از یازده سال نداشت، پس از شهادت پدرش به خدمت امام آمد تا اذن جهاد بگیرد. حضرت او را اذن میدان نداد و فرمود: «پدر این نوجوان در اولین حمله كشته شده است. شاید مادرش كشته شدن او را خوش نداشته باشد». [2] نوجوان گفت: «البته مادرم مرا به جهاد امر كرده است». [3] پس از آن امام به او اجازه جنگیدن داد. او در هنگام ورود به میدان این بیت را ترنم می كرد:
«امیری حسین و نعم الامیر
سرور فؤاد البشیر النذیر
علی و فاطمه والده
و هل تعلمون له من نظیر [4] .
سالارم حسین است و چه نیك امیری، كه نشاط دل پیامبر و مژده دهنده (به سعادت) و بیم دهنده (از انحراف و دوری از حق) است. علی و فاطمه پدر و مادر اویند و آیا مانند او كسی را می شناسید؟»
«امیری حسین و نعم الامیر
سرور فؤاد البشیر النذیر
علی و فاطمه والده
و هل تعلمون له من نظیر [4] .
سالارم حسین است و چه نیك امیری، كه نشاط دل پیامبر و مژده دهنده (به سعادت) و بیم دهنده (از انحراف و دوری از حق) است. علی و فاطمه پدر و مادر اویند و آیا مانند او كسی را می شناسید؟»
[1] كتاب الفتوح، ج 5، ص 110.
[2] عبارت امام از ابومخنف گزارش شده است: عن الحسين عليه السلام: «ان هذا غلام قتل ابوه في المعركة و لعل امه تكره ذلك». مقتل الحسين عليه السلام مقرم، ص 253.
[3] فقال الغلام: «اني امي هي التي امرتني». ابصار العين، ص 159.
[4] مناقب آل ابي طالب، ج 4، ص 104.